Morgen staat een van de films op het programma waarnaar ik het meest uitkijk op deze 69ste Cannes: The Neon Demon van Nicolas Winding Refn. Niet dat ik zo’n onvoorwaardelijke fan ben van Only God Forgives, maar van die dekselse Deen weet je tenminste dat hij met iets op de proppen zal komen dat uit de band springt.

Het hoeft dan ook niet te verbazen dat Refn een grote liefhebber van cultcinema is, films die zich niet noodzakelijk aan de gevestigde regels houden en onverkende paden exploreren. Films zoals Planet of the Vampires bijvoorbeeld, de sciencefictionklassieker van de Italiaanse meester Mario Bava uit 1965. In de sectie Cannes Classics werd gisteren de gerestaureerde 4K-versie voorgesteld, en Refn was erbij om de film in te leiden. Met zijn gekende flair stak hij meteen stevig van wal. “Dit is de film waar Dan O’Bannon en Ridley Scott alles gepikt hebben om Alien te maken”, zei hij. “En tweet maar dat ik het gezegd heb.” 

Refns inschatting is niet onwaar maar niettemin enigszins overdreven. Het klopt dat Planet of the Vampires — of Terrore nello spazio zoals hij oorspronkelijk heet — het net als Alien heeft over een ruimteschip dat een signaal opvangt van een onbekende planeet. Daar ontdekken ze een gecrasht schip met een reusachtig skelet aan boord en krijgen ze te maken met buitenaardse wezens met onkiese bedoelingen. Tegelijk kan je onmogelijk ontkennen dat Alien met hetzelfde uitgangspunt onnoemelijk meer impact heeft en dat Bava zelf ook de nodige mosterd is gaan halen bij voorgangers, met name Invasion of the Body Snatchers.

Planet of the Vampires verdient het echter niet om steevast in één adem genoemd te worden met Alien, om de eenvoudige reden dat hij zoveel eigen verdiensten heeft. In al zijn kitscherigheid en (occasionele) houterigheid ziet de film er ronduit geweldig uit. Bava was dan ook één van de meesters van de kleur en een begaafde dromenwever. Geen wonder dat onder meer Dario Argento, Tim Burton en Guillermo del Toro hem als groot voorbeeld zien.

Refn had tijdens de introductie trouwens twee gasten mee: Fulvio Lucisano, de legendarische (en intussen 90-jarige) producent van de film, en Mario Bava’s zoon Lamberto, zelf ook een gevierde (horror)cineast. Fraai gezelschap.

@RubenNollet