“Noem Brabançonne liever geen musical,” vraagt Vincent Bal. De opmerking van de Vlaamse Minoes-regisseur is eigenaardig — de film barst van de liedjes en de personages slaan al eens hun benen uit — maar hij valt ook te begrijpen. Als we het woord ‘musical’ horen, denken we namelijk spontaan aan complexe en perfect gechoreografeerde zang- en dansnummers, en dat is niet wat Brabançonne te bieden heeft. Of het enkel aan het beperkte budget ligt, laat ik even in het midden, maar Bals film moet het van zijn eenvoud hebben. Het is een aandoenlijk simpel verhaaltje dat nu en dan uit zijn voegen barst en een opstoot van muzikale energie krijgt.

Bal stelt ons voor aan twee harmoniegezelschappen, een Vlaams en een Waals. Ze dingen allebei naar een plaats in de Europese finale en ze hebben daar allebei uitstekende troeven voor. Meer nog, ze zijn perfect aan elkaar gewaagd, wat ook blijkt wanneer ze in de voorrondes exact dezelfde score behalen. Dan maar twee Belgische bands in de finale, beslist de jury. Op zich geen probleem, ware het niet dat het Vlaamse gezelschap een cruciaal lid verliest en zijn kansen op Europese glorie serieus ziet slinken. Tenzij ze erin slagen om een getalenteerde muzikant van de Waalse concurrent af te snoepen.

De charmante vertolkingen, de ongegeneerd voorspelbare plot, de volkse humor, de fragmenten uit schlagers die soms de plaats van de dialogen overnemen, Bal wil duidelijk een breed publiek plezieren. En aangezien hij dat met zoveel minzaamheid doet, heb ik er alvast geen moeite mee.

>>KLAP

Across the Universe, maar dan met minder groots spektakel en met Belgische klassiekers in plaats van Beatles-songs. Dat is zo’n beetje de opzet van Vincent Bals plezierig muzikale tragikomedie over twee concurrerende harmoniegezelschappen. Een Vlaams en een Waals.

Regie Vincent Bal
Cast Amaryllis Uitterlinden, Arthur Dupont, Jos Verbist
Speelduur 1u40
Vanaf 10 december in de bioscoop

@RubenNollet