“Een béééétje verliefd…”
“Want zij gelóóóóóft in míííííííj!”
“Met bloed… zweet… en trààànéééén!”

Als André Hazes zijn keel openzette, rilde half Nederland — en een flink stuk van Vlaanderen — mee. De Hollander stond te boek als de beste volkszanger die onze noorderburen ooit hebben gekend, een man die bij elk lied zijn ziel opensperde. Daar kon hij ook een hoop inspiratie uit putten, vertelt de toepasselijk getitelde biopic Bloed, zweet & tranen nu.

Als kind oogstte André veel succes op de Amsterdamse markten, waar hij al zingend geld verdiende voor zijn vader. Joop Hazes was een klootzak eerste klas, een gewelddadige en wrede man die de weinige centen die hij als glazenwasser opstreek doorgaans opzoop. En als moeder Miep een opmerking durfde maken, werd ze op een pak slag getrakteerd.

Dat ouderlijk trauma zou André zijn hele leven met zich meedragen en dient ook als rode draad in de verschillende periodes die de film vermengt. Dat komt op zich een beetje gemakkelijk over, omdat je een mensenleven per definitie niet zomaar kan reduceren tot één pijnpunt. Regisseur Diederick Koopal en scenarist Frank Ketelaar omzeilen die val met behulp van hoofdacteur Martijn Fischer. Die speelde al honderden voorstellingen lang de hoofdrol in de musical Hij gelooft in mij, en de waarachtigheid die hij zo opbouwde, is op het witte doek goud waard.

Achteraf bekeken zou een andere song uit Hazes’ repertorium echter nog beter passen als titel: ‘Een glaasje bier’. Wie het onzalige idee opvat om het drankgebruik van de hoofdfiguur te volgen, mag gegarandeerd naar het ziekenhuis met een alcoholvergiftiging. Ook al kapt Hazes het slootwater genaamd Heineken naar binnen.

Laten we dus allen lallen:

“Oh een bier een bier een glaasje bier / dat gaat er altijd in
een bier een bier een glaasje bier / ik heb toch zo een zin
kom geef me nog een pilsje / m’n glas is al weer leeg
z’on mooie met een schuimkraag die ik daar net nog kreeg
z’on mooie met een schuimkraag die ik daar net nog kreeg…”

>>KLAP

De tragische biografie van André Hazes, de Amsterdamse meester van het levenslied, mengt net zoals La môme de chronologie door elkaar. In tegenstelling tot die Piaf-film toont Bloed, zweet & tranen geen pretentie. En hoofdacteur Martijn Fischer is verbluffend.

Regie Diederick Koopal
Cast Martijn Fischer, Hadewych Minis, Fedja van Huêt
Speelduur 1u51
Vanaf 29 april in de bioscoop

@RubenNollet