Vertigo

Een duizelingwekkende dosis cinema

Vertigo

16.02.2018

Black Panther-regisseur Ryan Coogler en de films die zijn leven veranderden

door Vertigo

Ryan Coogler is met Black Panther nog maar aan zijn derde film toe, maar is nu al een van Hollywoods populairste regisseurs. Voor de 31-jarige regisseur van Fruitvale Station en Creed is het nog allemaal even wennen. Toen hij na een speciale screening in Brooklyn de tijd nam om wat vragen van het publiek te beantwoorden, was hij even van zijn melk toen hij zag dat zijn held Spike Lee op de eerste rij zat.

Hij weet immers nog goed hoe het was om Malcolm X voor het eerst te zien: “Ik was veel te jong, maar mijn vader nam me mee naar de bioscoop. Het was nogal een ervaring: ik moest op zijn schoot zitten om over de stoel voor mij te kunnen zien. Die film opende mijn ogen, want ik had nog nooit zo’n krachtig Afro-Amerikaans personage gezien.”

“Op een bepaald moment zit Malcolm X in de gevangenis en draagt hij zijn iconische bril. Dat was de Malcolm die iedereen kende. Mijn vader sprong recht en riep: ‘Daar is hij!’ Toen wist ik dat de film alleen maar beter ging worden. Het was hartverscheurend om te zien dat Malcolm werd vermoord. Wanneer alle kinderen ‘I am Malcolm X‘ zeggen, wist ik dat het meer dan een film was.”

De tweede film die Coogler met zijn vader zag, was Boyz n the Hood van John Singleton: “Ik was ontroostbaar toen Ricky stierf. Ik had niet door dat het maar een film was en raakte helemaal overstuur.”

Een andere film van Spike Lee die hem bijblijft, is Do the Right Thing: “Ik was nog nooit in New York geweest, maar vond het Brooklyn dat Lee toonde geweldig. Het leek zo levendig en voelde aan als een thuis. Toen ik later films begon te maken, wist ik dat ze zo oprecht als die film moesten aanvoelen.”

Andrea Arnold opende dan weer zijn ogen met Fish Tank: “Het was een van de eerste films die mij een beetje deed begrijpen hoe het leven moet zijn als vrouw. Net als Love and Basketball en Daughters of the Dust is die film een pleidooi voor meer vrouwelijke filmmakers.”

Tenslotte is Coogler ook beïnvloed door Europese cinema. Un prophète van Jacques Audiard blijft een van zijn lievelingsfilms: “Dat is een van de films die ik het meeste herbekijk. Ik zag hem toen ik voor de eerste keer in het buitenland was. Hij betekent veel voor mij.”

Bron: IndieWire