Geen genadelozer criticus van James Ellroy-adaptaties dan The Demon Dog of American Literature himself. Over Cop: “Ik had beter zelf de hoofdrol gespeeld.” Over Dark Blue: “Denk je dat het toeval is dat mijn naam niet op de fucking aftiteling staat?” Over The Black Dahlia: “Brian De Palma is een overroepen regisseur, en zwijg me over het leeghoofd in de hoofdrol: Josh Hartnett is te knap om te blijven leven.”

De schrijver reageerde dan ook bijzonder blasé toen middenmootregisseur Curtis Hanson rond 1990 polste naar de filmrechten op L.A. Confidential, een groots opgezette saga over politiecorruptie in het Hollywood van de vroege jaren vijftig: “Ik dacht: bedankt voor de poen, en rot nu maar op tot je klaar bent met je kutfilm.” Zeven jaar later kon Ellroy zijn woorden weer inslikken: Hanson had niet alleen een uiterst getrouwe bewerking van het complexe bronmateriaal afgeleverd, maar ook de beste neonoir sinds Roman Polanski’s Chinatown.

De filmmaker had het zich nochtans niet makkelijk gemaakt. Liever dan het verhaal te versimpelen – het eerste verzoek van filmstudio Warner – behield hij de drie vertelperspectieven uit het boek: die van flikken Edmund Exley, Bud White en Jack Vincennes. Voorts weigerde hij om voor het duo Exley en White bekende namen te zoeken – het tweede verzoek van Warner – maar castte hij twee relatieve nieuwkomers: Guy Pearce, de flamboyante travestiet uit Priscilla, Queen of the Desert en Russell Crowe, de gewelddadige neonazi uit Romper Stomper.

Een geniale zet, zo bleek: L.A. Confidential mag zich dan afspelen in de fifties, de explosieve chemie tussen streber Pearce en bullebak Crowe komt zo uit een buddy cop movie uit de jaren tachtig, en hun laatste scène samen doet bijna smeken om een sequel. Uiteindelijk had Ellroy slechts één ding aan te merken op het voor negen Oscars genomineerde meesterwerk: “Die shoot-out op het einde, waarbij Ed en Bud met hun tweetjes vijftien slechteriken afknallen? Complete bullshit. Maar weet je wat? Het is tenminste geïnspireerde bullshit.”

>>KLAP

In Ellroys boek wordt Bud White omschreven als ‘de grootste flik uit het politiekorps’. Een probleem voor Crowe, amper een meter tachtig groot. Liever dan zich een paar hoge hakken aan te schaffen, huurde de acteur het kleinste appartementje dat hij kon vinden “zodat ik me gaandeweg als een reus ging voelen”. Alleen al het feit dat Crowes voorbereiding voornamelijk bestond uit tegen lage deurlijsten knallen, maakt van L.A. Confidential deze maand de Beste Film Ooit.

Regie Curtis Hanson
Cast Russell Crowe, Guy Pearce, Kevin Spacey
Speelduur 2u18