Film Fest Gent lost een reeks filmtitels van de 48e editie (van 12 tot 23 oktober). Talent van eigen bodem wordt vertegenwoordigd door Laura Wandel met Un monde, en Vincent Meessen met Juste un mouvement.

Een vleugje vaderlandse trots kan ook teruggevonden worden in Annette, want Leos Carax’ musical werd deels in België opgenomen. De Gouden Beer-winnaar is opnieuw van de partij: het spraakmakende Bad Luck Banging or Loony Porn van Radu Jude.

In de kortfilmselectie schijnt Film Fest Gent het voetlicht op Griekse cineast Jacqueline Lentzou, van wie ook het langspeeldebuut Moon, 66 Questions vertoond wordt. En ook voor Cow van Andrea Arnold kan je dit najaar naar Gent afzakken.

“Dat de internationale filmindustrie moeilijke tijden heeft doorgemaakt, is niet te merken in het programma voor de komende editie,” zegt programmadirecteur Wim De Witte

“Doorheen al onze festivalsecties – categorieën waarin alle geselecteerde films worden ondergebracht – duiken stuk voor stuk bijzonder eigenzinnige films op met een geheel eigen, filmisch en artistiek relevante stem.”

Officiële Selectie

Met haar krachtige debuutfilm Un monde dropt de Belgische Laura Wandel je op de speelplaats. Het is een drama over lagere schoolkinderen met de intensiteit van een gevangenisthriller, en de immersiviteit van een oorlogsfilm.

Op het filmfestival in Cannes kreeg de film een staande ovatie die de regisseur en haar cast tot tranen toe roerde. Als kers op de taart kreeg de film, die in première ging in de Un Certain Regard-sectie, de FIPRESCI-prijs uitgereikt van de filmcritici.

Wanneer Nora naar het eerste leerjaar gaat, ziet ze dat haar grote broer Abel op de speelplaats wordt lastiggevallen. Terwijl haar vader wil dat ze spreekt, wil haar broer dat ze zwijgt. Nora hoopt vooral nieuwe vrienden te maken, waardoor ze voor een verscheurende keuze staat. Een meeslepende duik in het niet zo onschuldige leven op school.

Het Belgische Un monde opent tijdens het festival de Officiële Competitie in aanwezigheid van de regisseur, de cast en de internationale jury. Lumière brengt de film in de zalen vanaf 20 oktober.

Artists on Film

Beeldend kunstenaar Vincent Meessen, die in 2015 België vertegenwoordigde op de Biënnale van Venetië, legt zich de jongste jaren almaar meer toe op cinema. In zijn filmessays richt hij de camera vooral op Afrika en het (neo)kolonialisme.

Voor Juste un mouvement heeft hij zijn blikveld nog verruimd. Centraal staat Omar Blondin Diop, een Nigerese maoïst die in 1973 in verdachte omstandigheden in Senegal overleed. Zes jaar eerder speelde hij zichzelf in La chinoise van Jean-Luc Godard.

Meessen wisselt in Juste un mouvement fragmenten van die film af met gesprekken met kennissen van de overleden activist. Niet om Diop op een voetstuk te plaatsen, maar om te onderzoeken of – en zo ja: hoe? – diens visie ook in de toekomst nog relevant kan zijn.

Daarbij stuit Meessen op een nieuw kolonialisme dat Senegal en Afrika in het algemeen steeds meer in de greep krijgt, aangevuurd door de Chinese communistische partij.

Gala & Specials

Geef het aan de Franse anarchist Leos Carax om een stroomstoot doorheen de cinema te jagen. Zijn vorige film – het kaleidoscopische Holy Motors – is nog steeds een van de meest excentrieke hersenspinsels van de 21ste eeuw.

“So may we start,” vraagt Carax aan het begin van de flamboyante musical Annette van achter de studioknoppen aan de Amerikaanse broers Ron en Russell Mael – als rockband Sparks ook de aanstekers van het scenario en de muziek van de film – waarop deze stormachtige, bizarre klaagzang zijn eerste noten prijsgeeft.

Een magnetische Adam Driver vertolkt een wel heel scherpe LA-comedian en vormt een koppel met Marion Cotillards Ann, een charismatische operazangeres. Verwacht geen La La Land, maar wel een Wagneriaans opus vol beweging en onverbiddelijke tragiek, met scènes waarin er bij orale seks gezongen wordt en een uncanny baby de show steelt.

Annette werd voor een groot deel gefilmd in ons land, onder meer in het Brusselse Flagey, in Concertgebouw Brugge en in de onderwaterstudio’s in Vilvoorde.

Sinds Radu Jude met Everybody in Our Family tot de festivallieveling van 2012 uitgroeide, komt de Roemeense regisseur van dat drama over huiselijk geweld bijna jaarlijks op de proppen met een spraakmakende film. Ook met zijn Gouden Beer-winnaar van 2021, Bad Luck Banging or Loony Porn, is het weer prijs.

In deze scherpe coronakomedie krast de veelzijdige cineast opnieuw door een dun vernislaagje cultuur heen om zo met zijn observerende camera een naturalistische glimp op te vangen van de giftige menselijke natuur.

Deze keer doet de 44-jarige filmmaker dat door Emi te volgen van de broeierige straten van Boekarest tot in haar slaapkamer, waar de lerares zichtbaar geniet van een stomende vrijpartij.

Als wat later beelden van deze seksuele escapade online verschijnen, ligt Emi’s toekomst plots in handen van enkele geschokte ouders. Is ze een slechtere onderwijzeres omdat ze van seks geniet?

Regisseur Radu Jude zal aanwezig zijn tijdens FFG2021 en geeft een Director’s Talk op woensdag 20 oktober in KASKcinema.

Kortfilmfocus & langspeelfilm Moon, 66 Questions

Jacqueline Lentzou is ongetwijfeld een van dé opkomende regietalenten om in de gaten te houden. De afgelopen jaren veroverde ze al het internationale kortfilmcircuit met eigenzinnige pareltjes als Hector Malot: The Last Day of the Year en The End of Suffering (A Proposal), dit jaar mocht ze haar langspeeldebuut Moon, 66 Questions in première laten gaan in Berlijn.

“Haar verfrissend eigen filmtaal kan omschreven worden als intiem of dromerig, maar het is vooral de bijzondere gevoeligheid waarmee ze haar personages in beeld brengt die opvalt en haar tot een van meest markante namen op ons programma maakt,” zegt kortfilmprogrammator Michiel Philippaerts.

“We zijn erg vereerd om de schijnwerpers op zo’n jonge, nieuwe stem te mogen richten, in de vorm van een retrospectieve van haar kortfilmwerk, een Director’s Talk en de Belgische première van Moon, 66 Questions.”

Docs

Andrea Arnold heeft een voorliefde voor outsiders. Voor verschoppelingen die verteerd worden door een kapitalistische wereld waar vrijheid ergens tussen de grenzen van ‘eten’ of ‘gegeten worden’ ligt. Voor Arnolds roadmovie American Honey kan je dat laatste nog figuurlijk interpreteren, voor Cow mag je dat best letterlijk nemen.

Deze intieme documentaire gaat immers over Luma, een melkkoe die in de openingsscène een kalfje krijgt. Daarna volgt Arnold het kalf tot het zelf een volwassen melkkoe is.

Cameravrouw Magda Kowalczyk zit deze dieren zo dicht op de huid dat de lens bijna aandampt als hun natte neuzen voorbij zoeven, om zo de melk in je koffie en het vlees op je bord een onvergetelijk gezicht te geven.

Eerder werd al aangekondigd dat het aangrijpende drama La Civil van de Belgisch-Roemeense regisseur Teodora Ana Mihai het festival dit jaar zal openen.