De Antwerpse filmmaker Bülent Öztürk (Houses with Small Windows, Blue Silence) is in quarantaine bezig met een kortfilm genaamd Growing, waarin hij naar eigen zeggen de ‘onzichtbare effecten” van de coronacrisis op mensen wil laten zien.

Het verhaal gaat over een vrouw (theateractrice Femke Heijens) die door de pandemie tijdelijk werkloos is en vreemde dingen droomt. Elke dag brengt ze een bezoek aan haar demente moeder van wie ze een tapijt begint te herstellen.

“Bij aanvang van de lockdown voelde ik me verlamd en eenzaam,” zegt Öztürk in De Standaard. “Maar ik bedacht hoe zelfs ingrijpende periodes als de Eerste en Tweede Wereldoorlog de mensen niet klein hadden gekregen.”

“Ik besloot dat ik als kunstenaar aan de slag moest,” vervolgt hij. “Ik plaatste mezelf nog eens extra in quarantaine om te kunnen denken en schrijven. Sinds ik die klik maakte, voel ik me ongelooflijk licht, alsof er een last van mijn schouders is gevallen.”

Öztürk filmde zowel in zijn eigen huis als in Antwerpen, met toestemming van het stadsbestuur. Er stonden telkens maximum vijf mensen op de set die anderhalve meter afstand van elkaar bewaarden.

De film gaat over een eenzame vrouw die vanuit haar raam spelende kinderen en gezinnen ziet,” zegt de regisseur. “Iedereen werkte vrijwillig, maar de hoop leeft dat deze kortfilm werkt als testcase om er een langspeelfilm van te maken.”

Bron: De Standaard