Annie, de goedbedoelde kerstkaart van Sony Pictures vol klinkende namen en kleffe wensen, was één van de films die genadeloos online belandde nadat de Sony-database gekraakt werd. Wie dacht dat de hackers aan uw kant stonden en handelden vanuit een “give the people what they need”-principe, heeft Annie duidelijk nog niet gezien.

Tweeëndertig jaar na de eerste verfilming van de bekende Broadwayklassieker vond Hollywood het nodig om Annie op een make-over te trakteren. Stylist van dienst: regisseur Will Gluck (bekend van Easy A en Friends With Benefits) die samen met producers Jay-Z en Will Smith het verhaal een “bescheiden update” gaf.

De alom bekende plot (vrolijk weesmeisje charmeert kille miljonair) werd grotendeels behouden, maar in 2014 heeft Annie (Beasts of the Southern Wild-revelatie Quvenzhané Wallis) geen rode krullen maar een donkere huid, en de al even donkere ‘Daddy’ Warbucks (Jamie Foxx) verdient vandaag zijn miljoenen via telecom en kreeg de vlotte naam Will Stacks. Cameron Diaz en Rose Byrne nemen respectievelijk de rollen van dronken pleegmoeder Miss Hannigan en Stacks assistent Grace voor hun rekening.

Al bij de bekendmaking van de cast kreeg Gluck bijzonder veel kritiek te slikken omdat hij de klassieke uiterlijke kenmerken van de hoofdpersonages zo achteloos aan de kant schoof. Toch zou een donkere Annie uit Harlem anno 2014 best wel furore kunnen maken in een Amerika dat vandaag verscheurd wordt door De Grote Ongelijkheid. Het is dan ook extra jammer dat Gluck en co. er alles aan gedaan hebben om de film in een hip en hedendaags jasje te steken, maar vergeten zijn om hem relevant te maken.

De hashtags en technologische snufjes vliegen je om de oren en een oplettend kijker zal zelfs een “YOLO” spotten, maar Wallis slaagt er op geen enkel moment in om Annies fundamentele (wan)hoop over te brengen.

Het grootste pijnpunt van deze remake is echter het gebrek aan respect voor het genre. Wie een musical (her)schrijft moet nu eenmaal voeling hebben met het vertellen via zang, het visualiseren via dans en het overbrengen via muziek. Alleen al door het casten van acteurs die niet bepaald bekend staan om hun zangstem (My Best Friends’ Wedding, iemand?) negeerde Gluck de lange geschiedenis die musicalfans hebben met het weesmeisje. Het resultaat is dan ook navenant.

Diaz negeert de jazzy ondertoon in ‘Little Girls’ en kiest voor onnodig overdreven dronkevrouwsgebral. Wallis’ versie van ‘Maybe’ is dan weer zodanig vlak dat ze evengoed over het herpotten van een kamerplant had kunnen croonen en ‘I Think I’m Gonna Like it Here’ zal Rose Byrne nog lang blijven achtervolgen.

“Als hij zo gaat blijven zingen en dansen zal hij nooit de burgemeesterssjerp veroveren”, lachen enkele omstaanders smalend tijdens de laatste scène waarin Jamie Foxx een – toegegeven – niet al te kwade versie van ‘I Don’t Need Anything But You’ ten berde brengt, terwijl de rest van de verzamelde cast op de achtergrond als antilopen zonder knieschijf geforceerd heen en weer staat te wiegen. “And what’s the title of this nightmare that just came true? Annie-thing, Annie-thing, Annie-thing, but you”.

Ofwel weet Gluck echt niet hoe een musical eruit hoort te zien, ofwel is zijn versie van Annie zodanig post-ironisch dat mijn oude brein niet meer kan volgen. Knip en plak hier maar uw eigen Tomorrow-punchline, mijn donderwolk hangt nog in de weg.

>> KLAP

Annie Y2K14 volgt in zeer grove lijnen het verhaal van haar voorganger uit 1982, al moesten enkele basisemoties plaatsmaken voor technologische snufjes. Beasts of the Southern Wild-ontdekking Quvenzhané Wallis heeft ter voorbereiding duidelijk meer naar The Fresh Prince Of Bell Air dan naar Ciske De Rat gekeken.

Regie Will Gluck
Cast Quvenzhané Wallis, Jamie Foxx, Rose Byrne, Cameron Diaz
Speelduur 1u58
Vanaf 24 december in de bioscoop

@FakePlasticRuby