Ondergetekende juicht de huidige heropleving van ouderwetse horror à la Rosemary’s Baby maniakaal toe. Alleen blijkt het net iets te vaak om holle simulatie in plaats van meeslepend huiverspektakel te gaan.

Neem nu deze spin-off van The Conjuring, de spookhuisprent die vorig jaar de box office in lichterlaaie zette. Net zoals zijn inspiratiebron gaat het om een tot in de puntjes verzorgde griezelproductie, maar écht effectief kan je het eindresultaat bezwaarlijk noemen.

Onderwerp is de akelige pop die in The Conjuring veilig opgeborgen zit in een kast van het spookjagerskoppel. Voordat het onrustwekkende object achter slot en grendel kwam te zitten, bezorgde het echter een onschuldig gezin uit sunny California one hell of a time.

Zoals reeds vermeld: op productioneel vlak valt er weinig op aan te merken. Regisseur John R. Leonetti, de director of photography van het origineel, zet alles uiterst verzorgd in beeld, je lijkt je daadwerkelijk in de sixties te bevinden, het camerawerk oogt fantastisch en de cast levert meer dan degelijk werk.

Toch kampt Annabelle met één gigantisch probleem: echt griezelig wordt het nooit. Goed, aan van die typische spookhuismomenten – een opvliegende gordijn – is er geen gebrek. Maar vooral wanneer de getraumatiseerde familie naar een appartement verhuist en de verwijzingen naar Polanski’s bovenvermelde klassieker duidelijker en duidelijker worden, besef je dat deze prent nooit dat huiveringwekkend niveau haalt.

Ergst van al: het titelpersonage jaagt eigenlijk nooit angst aan. Die duivel in de verte daarentegen…

>>Klap

Fans van The Conjuring en spookhuisattracties zullen zich verschrikkelijk vermaken met deze spin-off van de horrorhit. Knipogen naar genreklassiekers als Rosemary’s Baby, fraaie set design en puike fotografie vormen de kers op de huivertaart.

Regie John R. Leonetti
Cast Ward Horton, Annabelle Wallis, Alfre Woodard
Speelduur 1u38
Vanaf 8 oktober in de bioscoop

@Waanzinema