Zes jaar na Tim Burtons Alice In Wonderland kruipt een contractueel verplichte Mia Wasikowska weer in de huid van de meest excentrieke stroblonde Disneyprinses voor Through The Looking Glass. Wederkerende scenariste Linda Woolverton dook erg diep in de gestoorde wereld van Lewis Caroll en kwam terug met een tijdloos verhaal over wonderlijke tijdreizen en onbreekbare familiebanden.

Alice (Wasikowska) keert terug naar Londen na een succesvolle periode als de kapitein van een schip dat de hele wereld rondtrok. Maar Victoriaans Engeland is niet de meest gastvrije plek voor een jonge vrouw met ambitie, zo blijkt. Al helemaal niet voor een vrouw zo eigenwijs als Alice, getooid in haar Oosterse baljurk (prachtig kostuumontwerp van Colleen Atwood). Hamish Ascot (Leo Bill), de steeds verbitterde aristocraat wiens huwelijksaanzoek Alice in de vorige film afwees, doet haar kiezen tussen het behouden van haar avontuurlijke job of van het huis van haar moeder.

Alice, gefrustreerd door de grimmige realiteit, trekt zich opnieuw terug in haar verbeelding. Ze volgt de lokroep van de blauwe vlinder Absolem (een korte maar krachtige stemvertolking van de recent overleden Alan Rickman) naar het psychedelische Wonderland. Een plek waar alles misschien compleet geschift is, maar vrouwen tenminste naar waarde geschat worden – van een sterk statement gesproken.

Daarna schiet Alice haar oude vriend The Mad Hatter (Johnny Depp) te hulp. De eens zo levendige hoedenmaker is veel van zijn muchness verloren door het verdriet om zijn verloren familie. Time heals all wounds, maar gemis ettert en zweert. Hatter is een schim van zichzelf, verliest letterlijk en figuurlijk al zijn kleur en dreigt te vervagen. Om hem te helpen onderneemt Alice een waanzinnige tocht door de tijd terwijl De Tijd Zelf – een getikte Sacha Baron Cohen – haar samen met zijn geliefde Red Queen (Helena Bonham Carter) op de hielen zit.

Wonderland is nog steeds even prettig gestoord, zoveel is duidelijk. James Bobin, de man die zowel The Muppets (2011) als Muppets Most Wanted (2014) regisseerde, nam voor deze sequel het stuur over van Tim Burton. Die is op papier enkel als producer aan boord. Op papier, schrijven we. Want de zwierige hand van Burton is zichtbaar in alle details van de wereld die hij zes jaar geleden nieuw leven inblies. Eerlijk? Dit voelt helemaal niet aan als een film van Bobin. Dit is een film waarin Bobin de handige marionet is van Burtons unieke esthetische fantasie waarin more altijd more is.

We gaan er dus geen doekjes om winden: het is zo goed als onmogelijk – een woord dat Alice veracht, onze excuses – om deze film niet te beoordelen als het zoveelste Burton-project. Hoe had de film er kunnen uitzien als Burton helemaal zijn zin had kunnen doordrijven? Hoe had de film er kunnen uitzien als Bobin er zijn eigen ding van had kunnen maken? We zullen het nooit weten. En uiteindelijk, om auteur Lewis Caroll te parafraseren, heeft het geen zin om terug te gaan naar gisteren, omdat je gisteren een ander mens was. Aan succesformules die aan de kassa miljoenen opleveren, sleutel je niet. Zo simpel is het.

Through The Looking Glass is daarom alles geworden wat je ervan verwacht. Het is een geslaagde kopie van een succesverhaal dat een ander succesverhaal in een nieuw jasje stak. Er had meer muchness in kunnen zitten, dat zeker. De prent sleept een beetje naar het einde toe en de getalenteerde Wasikowska is de middelpuntvliedende kracht die alles op haar eentje overeind moet houden. Maar de film lost iedere verwachting heel netjes in.

>>KLAP

The Muppets-regisseur James Bobin breit een vervolg aan Tim Burtons bewerking van Lewis Caroll-klassieker Alice In Wonderland. De magische plek uit de titel is nog steeds even dol en dwars.

Regie James Bobin
Cast Mia Wasikowska, Johnny Depp, Sacha Baron Cohen
Speelduur 1u53
Vanaf 25 mei in de bioscoop

@ANK2D2