Het oeuvre van de Zweedse cineast Roy Andersson is zo droog dat je er dorst van krijgt. ’s lans nieuwste film, die de hoofdduif afschoot in Venetië, vormt daar geen uitzondering op. Weinig plot, weinig dialoog, en vooral weinig filmgrammatica zoals moderne filmkijkers die kennen.

De komische taferelen worden getypeerd door een stijl die doet denken aan het stille filmtijdperk. Geen montage, geen camerabewegingen en geen close-ups. Scènes bestaan uit lange shots, vanuit één enkel standpunt gefilmd. De enige dynamiek komt voort uit de acties van de personages – of het gebrek daaraan.

A Pigeon that Sat on a Branch Reflecting on Existence is een opeenvolging van losse scènes die eigenlijk weinig met elkaar te maken hebben, maar verbonden lijken door een absurde, holle levensvisie. Een man sterft aan een hartaanval nadat hij een fles wijn opentrekt, een restaurantkassierster vraagt zonder verpinken wie de betaalde maaltijd van een plots overleden klant wil en twee vertegenwoordigers leuren tevergeefs met carnavalsartikelen.

De bizarre conversaties en pointeloze sketches doen vaak denken aan het werk van Monty Python. Vooral een scène waarin de cavalerie van de 17e-eeuwse monarch Karel XII plots in een 21e-eeuwse kroeg opduikt, draagt de stempel van het legendarische collectief.

Omdat het gebrek aan een spanningsboog nogal weegt op de speelduur, zal niet iedereen van de film genieten. Liefhebbers van snel gemonteerd popcornvertier of op dialoog steunende drama’s kunnen beter een andere zaal opzoeken. Wie zich wil laten verrassen door een bijwijlen hilarisch kleinood, weet echter waar naartoe.

>>KLAP

Roy Andersson meet de absurde humor van Monty Python een gortdroog, Scandinavisch jasje aan. A Pigeon Sat on a Branch Reflecting on Existence is gevonden vreten voor fans van de vorige films van de Zweed en het het vroege werk van zijn Finse collega Aki Kaurismäki.

Regie Roy Andersson
Cast Holger Andersson, Nils Westblom
Speelduur 1u41
Vanaf 13 mei in de bioscoop

@Ewoud51