Heeft de 66-jarige Pedro Almodóvar met zijn vorige film Los amantes pasajeros zijn laatste wilde haren afgeschud? Die indruk wekt Julieta op, een voorspelbaar gevoelsdrama over schuld, spijt en ouderschap.

Inspiratiebron is het werk van de Canadese schrijfster Alice Munro, die eerder ook al het basismateriaal leverde voor Sarah Polleys indringende alzheimerdrama Away from Her. Munro wordt algemeen beschouwd als een moderne meester van het kortverhaal, iemand die een wereld van emoties kan creëren die veel verder uitstrekt dan het beperkt aantal bladzijden in wezen toelaat.

Julieta combineert drie van Munro’s verhalen tot een samenhangend geheel. De titelfiguur (Emma Suárez) is een vrouw van middelbare leeftijd die op het punt staat om uit Madrid weg te trekken en samen met haar vriend naar Portugal te verhuizen. De dag voor het vertrek ontmoet ze op straat echter iemand die ongewild een oude wonde openhaalt waardoor Julieta besluit om toch te blijven. Meer nog, ze begint haar ziel uit te storten in een boek dat tegelijk een lange brief is aan haar dochter.

Wat Julieta neerpent, hoor je op de klankband als voice-over. Dat soort ingreep werkt in sommige films storend, maar is hier op maat van het verhaal gesneden. Omdat we eerst de hele situatie door de ogen van het hoofdpersonage te zien krijgen, komt de ontknoping des te harder aan. De aanpak sluit bovendien aan bij de noir-waas die over het gestileerde verhaal hangt. Julieta is immers een soort privédetective, die in haar eigen verleden/geheugen graaft om een vermiste persoon op te sporen.

De film bevestigt in elk geval nog maar eens Almodóvars kunde inzake vrouwelijke personages. De mannen in dit verhaal zijn eerder oppervlakkig uitgewerkt, maar ze hebben dan ook maar een tweederangsfunctie. De dames worden door de regisseur echter gekneed tot volwaardige en fascinerende figuren met een boeiend en broeiend gevoelsleven.

Naar verluidt heeft Almodóvar verklaard dat Julieta een nieuwe fase in zijn carrière inluidt. Het topniveau van Carne tremula, Hable con ella en La piel que habito haalt de film niet echt, maar ik kijk alvast uit naar wat nog zal komen.

>> KLAP

Pedro Almodóvar laat nog eens zien waarom hij een van de meesters van de acteursregie is met dit stijlvolle gevoelsdrama over moeders en dochters, gebaseerd op verhalen van Alice Munro. In de trant van Todo sobre mi madre en Hable con ella.

Regie Pedro Almodóvar
Cast Emma Suárez, Adriana Ugarte, Daniel Grao
Speelduur 1u39
Vanaf 18 mei in de bioscoop

@RubenNollet