Geen zin om voor de 281^e keer naar The Exorcist of The Shining te kijken tijdens Halloween? Trakteer jezelf dan op een wat minder bekende horrortopper. Hier alvast enkele suggesties.

Häxan (1922) van Benjamin Christensen

In de middeleeuwen liep je als vrouw die te vrijdenkend was of te veel interesse toonde in vreemde brouwsels al eens het risico om op de brandstapel te belanden. Deze Zweeds-Deense stille semi-documentaire neemt een akelige duik in de geschiedenis van de hekserij en toont aan hoe bijgeloof en de angst voor ziektes eeuwen geleden leidden tot hysterie en de vervolging van zogenaamde kollen.

https://www.youtube.com/watch?v=eq2_jVmJ6wA

 

I Walked with a Zombie (1943) van Jacques Tourneur

Jacques Tourneur is een naam die tegenwoordig zachtjes verdwijnt in de vergetelheid, maar ooit garant stond voor genietbare huivervehikels. I Walked with a Zombie is een ideaal voorbeeld uit diens oeuvre, een prent over een verpleegster die op een exotische locatie zorgt voor een mentaal onstabiele vrouw en te maken krijgt met voodoopraktijken en – je raadt het al – zombies!

https://www.youtube.com/watch?v=WiY8EbynbXE

 

Les yeux sans visage (1960) van Georges Franju

Frans griezelmeesterwerk waarin een briljante chirurg vrouwen ontvoert en hen ontdoet van hun gezichtshuid om een nieuw aangezicht te maken voor zijn verminkte dochter. Een film die je rillingen bezorgt, maar ook een mooie poëtische kwaliteit heeft. De prent veroorzaakte enige controverse in 1960. Tijdens een vertoning in Edinburgh vielen maar liefst zeven mensen flauw. De reactie van Franju: “Nu weet ik waarom Schotten een kilt dragen.”

 

Carnival of Souls (1962) van Herk Harvey

Een Amerikaans horrorcuriosum dat de afgelopen decennia is uitgegroeid tot een cultfavoriet. Een vrouw trekt na een ongeval doelloos de baan op en voelt zich aangetrokken tot een mysterieus, verlaten pretpark waar ze wordt geconfronteerd met heel wat demonen. Memorabel dankzij de akelige sfeer, de aberrante orgelsoundtrack en de bevreemdende locaties.

 

Onibaba (1964) van Kaneto Shindô

Japanse filmmakers weten vaak ook van aanpakken als het aankomt op horrorfilms. Onibaba is essentiële kost voor liefhebbers van oosterse griezelprenten. De klassieker speelt zich af tijdens de 14^e eeuw en volgt twee vrouwen die uitgeputte samoerai doden om hun wapens en uitrusting te verkopen. Een van de vrouwen raakt in het bezit van een ijzingwekkend masker dat je niet meer kan afzetten eens je het op je gezicht plaatst.

 

Hour of the Wolf (1968) van Ingmar Bergman

Ingmar Bergman werd vooral bekend met een hele verzameling deprimerende psychologische drama’s, maar heeft met Hour of the Wolf ook een film ingeblikt die de label ‘horror’ meer dan verdient. Max von Sydow vertolkt een man die samen met zijn zwangere vrouw op vakantie trekt, maar lijdt onder een emotionele crisis die hem confronteert met onderdrukte verlangens. Gezellig baasje, die Bergman.

 

The Changeling (1980) van Peter Medak

De filmgeschiedenis telt vele films waarin onschuldige zielen belanden in krakende panden waar toevallig ook één of meerdere geesten verblijven. Een spookhuisfilm die je zeker eens een blik moet gunnen is deze topper met in de hoofdrol Patton-Oscarwinnaar George C. Scott. Hij speelt een rouwende componist die een oud huis koopt en er te maken krijgt met de geest van een vermoord kind.

https://www.youtube.com/watch?v=xTzgXVosQOU

 

Henry: Portrait of a Serial Killer (1986) van John McNaughton

Michael Rooker (Guardians of the Galaxy) bezorgt je in deze film nog dagenlang nachtmerries als een ijskoude seriemoordenaar. De troosteloze low budget-inkleding van de prent versterkt het ongemakkelijke gevoel waarmee deze film je achterlaat alleen maar. Gebaseerd op het ware verhaal van de Amerikaanse killer Henry Lee Lucas.

https://www.youtube.com/watch?v=IU3P6WXzvXU

 

Wolf Creek (2005) van Greg McLean

Je zou denken dat jongeren na The Texas Chain Saw Massacre wel geleerd hebben dat ze niet op stap moeten gaan in the middle of nowhere. Toch lijkt het dat de protagonisten uit deze Australische horrortopper die wijze levensles gemist hebben. De reizigers worden dan ook de prooi van een zonderlinge bushman die van hun trip een ware hel maakt. Bloederige boel!

 

A Girl Walks Home Alone at Night (2014) van Ana Lily Amirpour

Geen film waarvan je nadien niet meer kan slapen, maar wel een originele vampierprent over een eenzaam meisje dat ’s nachts mensen opjaagt om haar tanden in hun nek te planten. De setting: Iran. Amirpour hanteert een stijlvolle zwart-witfotografie, een doods sfeertje en een opzwepende soundtrack.

 

@TheJimeister