“An adventure 65 million years in the making” luidde in 1993 de tagline van Jurassic Park. Het scheelde niet veel of filmstudio Universal had hetzelfde promozinnetje kunnen gebruiken voor Jurassic World. De vierde aflevering van de succesvolle dino-franchise was namelijk een werk van zeer lange adem. Een (pre)historie vol coole casting-geruchten, geflipte scenario-ideeën en een zeer ontevreden Baard.

Jurassic Park III was niet het verhoopte megasucces in de zomer van 2001, maar maakte met een internationale recette van meer dan 360 miljoen dollar ook geen echt slechte beurt. Een mogelijke fourquel stond daarom al snel in de steigers. Het jonge internet speelde daarin een zeer belangrijke rol. Journalisten en fans waren nieuwsgierig en voelden JPIII-regisseur Joe Johnston en hoofdacteur Sam Neill gretig aan de tand. Meer dan vage hints leverde dat echter niet op.

Een jaar later meldde Spielberg trots dat men een verhaal had en dat William ‘The Departed’ Monahan het scenario zou schrijven. De prent zou in de zomer van 2005 in de zalen verschijnen. Neill en Jeff Goldblum achtten een terugkeer zeer waarschijnlijk en niemand minder dan Keira Knightley was in talks voor een belangrijke rol. Alles leek op rolletjes te lopen. Richard Attenborough teasede zijn terugkeer als John Hammond, Stan Winston begon met het ontwerp van de prehistorische beesten en Jack Horner was terug van de partij als dino-adviseur.

Maar Monahans scenario rammelde en Lone Star-scenarist John Sayles schoot te hulp. In 2004 lekte diens scenario en raakte bekend dat het hoofdpersonage een huurling was die getrainde Deinonychussen – familieleden van de Raptors –  gebruikt tijdens reddingsmissies. Bones-acteur Dave Boreanaz was de topfavoriet voor de rol. Later kwam Sayles nog op de proppen met een verhaal over mens/dino-hybrides. Maar Spielberg was over geen enkele poging tevreden. Hij vond dat de balans tussen avontuur en wetenschap volledig zoek was.

In 2006 ondernam Johnston na een lange windstilte nog eens een poging om een scenario in elkaar te boksen, waarop Universal onmiddellijk met mogelijke releasedata begon te goochelen. Toch leken het de laatste stuiptrekkingen van de dino-franchise. Toen Michael Chrichton, de auteur van de bestseller waarop de franchise gebaseerd was, in 2008 overleed, had niemand nog zin om Jurassic Park IV in te blikken. “Misschien is dit een teken dat we het niet moeten doen”, zei producente Kathleen Kennedy tijdens een interview.

In 2011 herleefde de hoop bij JP-fans. Mark Protosevich werd ingehuurd om een verhaal uit zijn pen te toveren. De I Am Legend-scenarist schreef er zelfs twee. Maar ook deze keer was Team Jurassic niet onder de indruk. Niet veel later deed men een beroep op Rick Jaffa en Amanda Silver, de twee scenaristen die indruk hadden gemaakt met Dawn of the Planet of the Apes. Het duo leverde een onderhoudend en spannend scenario af dat ervoor zorgde dat Universal in januari 2013 een officiële releasedatum aankondigde.

Enkele maanden later werd Colin Trevorrow, die net de sympathieke scifi-indie Safety Not Guarantueed had gedraaid, ingehuurd als regisseur. Samen met zijn kompaan Derek Connelly sleutelde hij nog een tijdje aan de plot. Ze combineerden de premisse van een functioneel pretpark met een oud (de getrainde dino’s) en een nieuw (de genetisch gemanipuleerde slechterik) idee. Na twaalf jaar was er eindelijk een bruikbaar scenario voorhanden. En op 10 april 2014 begon de camera te draaien.

Het eindresultaat kan je momenteel in de zalen ontdekken. Met 511 miljoen dollar in zijn eerste weekend is de film een megasucces. De kans dat de mogols van Universal al met dollartekens in hun ogen aan een vijfde film denken, is reëel. Hopelijk duurt het ditmaal iets minder lang. En hopelijk is niemand zo dom om die mens/dino-mix op te rakelen!

The Park is open!

@TheJimeister