Sinds kort pronkt op de site van het Britse filmmagazine Little White Lies een stuk over Jurassic Park als meta-analyse van de moderne blockbuster. Hoogst interessant leesvoer, zeker nu blijkt dat aflevering vier van de dino-franchise boekdelen spreekt over de crisis van diezelfde filmsoort.

We leven in moeilijke blockbustertijden. De donkere The Dark Knight-route en de serialised Marvel-aanpak lijken de enige gegarandeerde wegen naar succes. Voor rasechte actiehelden is er amper nog plaats. Ondanks de lovende kritieken stelt Mad Max: Fury Road teleur aan de box office en de ‘ouderwetse’ actieheld Keanu Reeves moet zijn heil zoeken in de ‘kleine’ productie John Wick.

Colin Trevorrow, scenarist-regisseur van Jurassic World, is zich duidelijk bewust van de ingewikkelde tijden waarin we leven. Net zoals de Indominus Rex – de genetische gemanipuleerde dino die het ondertussen vervolledigde pretpark op stelten zet – bevat de fourquel een opmerkelijke mix van onderdelen: nineties-nostalgie én hipster-cool.

Wat wil dat zeggen? Eindelijk krijg je The Park in volle werking te zien, maar de kritiek op het beleid is vlijmscherp. Nog nooit zag je zoveel dino’s over het witte doek paraderen, maar echte spektakelmomenten zijn zeer dun gezaaid. En hoofdacteurs Chris Pratt en Bryce Dallas Howard vertolken personages die evolueren van genietbare archetypes naar, eh, iets anders.

Enerzijds is het lovenswaardig dat Trevorrow nieuwe dingen uitprobeert – vooral de relatie tussen Pratt en ‘zijn’ raptors werkt wonderwel. Anderzijds wordt het kijkplezier meermaals gekeeld door de drang tot modernisering. De constante commentaar op de commercialisering, de been there, done that-benadering van de dino’s, het lacherige gedoe inzake romantiek: het heeft allemaal iets van een kregelige puber die zijn middelvinger opsteekt richting zijn omgeving.

Ironisch genoeg valt alles min of meer in zijn plooi tijdens de klassieker aanvoelende finale, die glorieuze herinneringen oproept aan ouderwetse monster mash-ups à la King Kong vs. Godzilla – één magistraal moment bezorgde ondergetekende zelfs dino- in plaats van kippenvel. Dat de CGI-beesten er tijdens deze nachtelijke actiesequentie plots veel overtuigender uitzien, doet dan weer inzien dat er weinig veranderd is sinds Steven Spielberg de T-Rex liet donderen in de regen.

>>KLAP

Een DNA-mix van franchise-starter Jurassic Park, moderne blockbusters à la Rise of the Planet of the Apes en indie-producties als Safety Not Guaranteed. Met andere woorden: popcornpret voor het ganse gezin en verschillende generaties.

Regie Colin Trevorrow
Cast Chris Pratt, Bryce Dallas Howard, Ty Simpkins
Speelduur 2u04
Vanaf 10 juni in de bioscoop

@Waanzinema