De Argentijnse cineast Diego Martinez Vignatti fungeerde in het verleden als cameraman van Carlos Reygadas-parels Japón en Battle in Heaven. Het is dan ook geen verrassing dat hij een gelijkaardige aanpak hanteert als zijn Mexicaanse collega. Niet dat Vignatti in zijn vierde langspeler voor een spirituele benadering gaat of personages met een existentiële crisis laat opdraven, maar La tierra roja wordt wel gekenmerkt door lange sequenties, een gezapig ritme en niet-professionele acteurs.

De hoofdrol wordt echter vertolkt door Geert Van Rampelberg. De De behandeling-ster speelt een werknemer van een multinational die in de Argentijnse jungle de houtkap in goede banen leidt. Zijn geweten begint hem parten te spelen wanneer hij merkt dat de lokale bewoners ziek worden van de insecticiden die worden gebruikt. Knijpt hij een oogje dicht of zet hij zich in voor de zwakkeren?

La tierra roja is een zeer geëngageerde prent die de vinger op een actuele wonde legt. Maar het wil ook meer zijn. Vignatti mikt niet alleen op een ecologisch pamflet, maar ook op een romantische tragedie, een thriller én een karakterschets. Na enige tijd beginnen die elementen elkaar flink voor de voeten te lopen.

De film is op zijn best wanneer de lokale bevolking voor de camera wordt getrokken. Hun bezieling zorgt voor een aangename waarachtigheid. Later gooien enkele banale plot devices roet in het eten, maar een goede Van Rampelberg en de bloedmooie setting redden de meubelen enigszins.

>>KLAP

Net zoals Jessica Woodworth en Peter Brosens in Altiplano (2009) toont Diego Martinez Vignatti in La tierra roja hoe Zuid-Amerikaanse dorpelingen gebukt gaan onder milieurampen veroorzaakt door machtige bedrijven. Een eco-drama met een Vlaamse toptalent in de hoofdrol.

Regie Diego Martinez Vignatti
Cast Geert Van Rampelberg, Eugenia Ramirez
Speelduur 1u44
Vanaf 6 mei in de bioscoop

@TheJimeister