Het leuke aan coming-of-age-films is dat ze herkenbaar zijn, barsten van het leven en je terug doen verlangen naar je jeugdjaren. Helaas is dat niet het geval met deze bloedeloze komedie van de Mexicaanse regisseur Fernando Eimbcke. De Lake Tahoe –filmer wil humor puren uit verveling en passiviteit, maar faalt genadeloos.

De film volgt de tiener Hector en diens moeder Paloma tijdens een vakantie in een verlaten hotel, waar ze hun dagen doorbrengen aan het zwembad en op hun kamer. De eentonige situatie wordt doorbroken wanneer Hector een boon krijgt voor het meisje Jazmin. Paloma kijkt machteloos toe terwijl haar zoon zich langzaam maar zeker van haar losrukt.

Ongemakkelijkheid is een van de hoofdingrediënten van Club Sandwich. Eimbcke kiest daarom vaak voor lange shots. Zo is er een sequentie waarin moeder, zoon en zijn liefje naast elkaar zitten op het strand, terwijl het jonge koppel elkaar dolgraag wil bepotelen. Zulke situaties zorgen af en toe voor een schuchtere glimlach, maar trekken vooral het tempo uit de film.

Het resultaat: een ingezakte pudding die nooit doet schaterlachen of inzicht biedt in de jeugdige perikelen van de hoofpersonages.

>>KLAP

Club Sándwich is een luchtige opgroeikomedie die met een knipoog tracht te tonen dat opgroeien een delicaat proces is, zowel voor moeder als zoon. De bizarre aanpak moet je er maar bijnemen.

Regie Fernando Eimbcke
Cast Lucio Giménez Cacho, María Renée Prudencio, Danae Reynaud
Speelduur 1u22
Vanaf 27 augustus in de bioscoop

@TheJimeister