Van 8 tot 19 oktober presenteert Film Fest Gent 2025 een geëngageerd en verbindend programma dat zo rijkgeschakeerd is als het leven zelf: van intieme familiedrama’s tot epische vertellingen, van hyperpersoonlijke documentaires tot visionaire fictie en pakkend actuele films. De 52ste editie opent en sluit met gedurfde debuutfilms – Julian van Cato Kusters en Urchin van Harris Dickinson – en toont ook twee VR-projecten van Belgische bodem. Film Fest Gent verwelkomt Theresa Russell als Internationale Juryvoorzitster in Gent. 

Uit de internationale filmwereld ontvangt Film Fest Gent in oktober 2025 vele acteurs en regisseurs, onder wie Theresa Russell, Harris Dickinson, Dag Johan Haugerud, Cole Webley, Brendan Canty, Denis Coté, Damien Hauser, Frédéric Hambalek, Shih-Ching Tsou, Ratchapoom Boonbunchachoke, Anne Emond, Anamaria Vartolomei en Adonis Tanta. Ook Belgisch talent komt nieuwe films voorstellen, onder wie Laura Wandel (L’intérêt d’Adam), Caroline Strubbe (The Silent Treatment), Maja-Ajmia Yde Zellama (Têtes Brûlées), Marjolijn Prins (Fantastique), Teona Strugar Mitevska (Mother) en Kato De Boeck & Flo Van Deuren (Roomies 2). In hun kielzog komen cast & crews mee naar de rode loper en voor Q&As voor of na de film.

Film Fest Gent schenkt in 2025 een platform aan in totaal 119 langspeelfilms (waarvan momenteel 49 later een release zullen krijgen; waarvan 23 debuutfilms) en 38 kortfilms, alsook twee TV-series en twee VR-projecten – The Great Escape en A Long Goodbye, beide recentelijk geselecteerd voor het filmfestival van Venetië en die laatste er ook bekroond met de Achievement Prize.

Wim De Witte en programmator Michiel Philippaerts selecteerden samen met een uitgebreid selectiecomité uit meer dan 1600 ingezonden en gescoute films van onder meer Berlijn, Cannes, Venetië, Locarno, Telluride en Toronto. Daarbij horen de Gouden Beer van Berlijn, Dreams (Sex, Love) van Dag Johan Haugerud en de Gouden en Zilveren Leeuw van Venetië, respectievelijk Father Mother Sister Brother van Jim Jarmusch en The Voice of Hind Rajab van Kaouther Ben Hania. Naast films van nog meer ervaren meesters als Yorgos Lanthimos (Bugonia), Lynne Ramsay (Die My Love), Richard Linklater (Blue Moon; Nouvelle Vague), Radu Jude (Kontinental ‘25; Dracula) en Hong Sang-soo (What does that Nature Say to You), zijn er naast de openings- en slotfilm opnieuw heel wat sterke debuten geprogrammeerd, o.a. van de Colombiaans-Amerikaanse fotograaf en muziekvideoregisseur Stillz (Barrio Triste), de Canadees-Hongaarse Sophy Romvari (Blue Heron) en de Spaans-Duitse Jaume Claret Muxart (Strange River). 

Film Fest Gent-programmadirecteur Wim De Witte is bijzonder opgetogen dat hij de festivaleditie kan openen en sluiten met twee straffe debuutfilms, bovendien van twee heel jonge makers. Eerst en vooral is er Cato Kusters’ Julian als opener, een ontroerende film over liefde in al haar vormen en waarvoor ze het scenario schreef samen met Angelo Tijssens. Harris Dickinson tekent met Urchin een raak sociaal-(sur)realistisch portret van een dakloze jongeman waarmee hij zonder in stereotypen te vallen pertinente vraagtekens plaatst bij het Britse daklozenbeleid en de problematische structuur van sociale diensten. 

“Debuutfilms zijn vaak onbevangen en gedurfd. Ze zijn onmisbaar op een festival. Jonge makers wagen zich vaak aan nieuwe vormen en actuele strijdtonelen. Ook die waarvan we dachten dat ze verworven waren, zoals LGBTQIA+-rechten. Debuutfilms tonen vaak de rauwe energie van makers die hun stem voor het eerst laten horen. Maar festivals zijn ook heel belangrijk voor de makers, om hen op de kaart te zetten: vaak bouwt een festival een band op, nog voor de eerste lange film er is. Zo vertoonden we al Cato Kusters’ studentenkortfilm Finns hiel in 2022, die hier toen de Award for Best Belgian Student Short won.”

Wim De Witte, programmadirecteur Film Fest Gent

Om het kiezen te vereenvoudigen deelt Film Fest Gent zijn programma onder in secties met daarnaast nog tags. Die tags bezorgen de films een label waardoor het publiek de film beter kan plaatsen en een film kan meerdere tags krijgen. Voorbeelden van tags zijn Explore Zone, Plus Parcours, On the Edge, LGBTQIA+, Masters, New Voices, Docs, Belgian Cinema Today of Midnight Cult. 

Internationale Jury

Wie dit jaar de internationale filmprijzen ontvangt, beslist de jury onder leiding van Theresa Russell. In de jaren ’80 en ’90 was zij een opvallende actrice, bekend van o.a. Black Widow (1947) en vooral geroemd om haar complexe en kwetsbare rollen in zes films van Nicolas Roeg. Andere juryleden zijn regisseurs Maxime Jean-Baptiste (FR, Koute vwa), Ramon Zürcher (CH, The Sparrow in the Chimney) en Denise Fernandes (PT, Hanami), aangevuld met monteur Alain Dessauvage (BE, Close, Girl, Small Things Like These) en muzikante Charlotte Adigéry.

Op zaterdag 18 oktober reiken ze samen – voor de start van de slotfilm – de begeerde prijzen uit: de Grand Prix voor Beste Film (een cash premie van € 20,000 voor de Belgische distributeur) en de Georges Delerue Award voor Beste Muziek (een cash premie van € 10,000 voor de Belgische distributeur).

Juryvoorzitter Theresa Russell zal op vrijdag 17 oktober een Joseph Plateau Honorary Award ontvangen, gevolgd door een Actor’s Talk. 

Internationale Competitie 

De Internationale Competitie met als thema “de impact van geluid en muziek op film” vormt het hart van het filmfestival. De twaalf competitiefilms van de 52ste editie zijn divers van genre en aanpak. 

De meest besproken titel is The Voice of Hind Rajabvan Kaouther Ben Hania die onlangs de Grote Prijs van de Jury (Zilveren Leeuw) kreeg in Venetië. In haar film reconstrueert Ben Hania de dramatische situatie van de vijfjarige Hind die omringd door de lichamen van neergeschoten familieleden vanuit een auto telefonisch om hulp smeekt bij een hulppost van de Palestijnse Rode Halve Maan. 

In Timestamp toont de Oekraïense Kateryna Gornostai hoe het onderwijssysteem overleeft in oorlogstijd. Met haar documentaire brengt ze een eresaluut aan de veerkracht van de jeugd en van het onderwijzend personeel. 

In een andere documentaire in de competitie, Nuestra Tierra, brengt Lucrecia Martel verslag uit over een jarenlang aanslepend proces tegen een man die een stuk land claimde in Noord-Argentinië en bij een ruzie daarover een inheemse leider en activist, Javier Chocobar, neerschoot. 

Het gaat er poëtischer aan toe in Hair, Paper, Water,… van de Belg Nicolas Graux en de Vietnamees Minh Quy Truong (vorig jaar nog in Gent voor Viet and Nam). Zij tonen de kracht en het geheim van woorden als een in een grot geboren vrouw op latere leeftijd de bedreigde Ruc-taal doorgeeft aan haar kleinkinderen. 

Barrio Triste van Stillz speelt zich dan weer af in een buitenwijk van Medellín waar bewoners vreemde lichten zien die uit de hemel neerdalen. Wanneer een journalist verslag wil uitbrengen, stelen jongeren zijn camera die dan in het leven van de jongeren duikt. Een baanbrekend en aangrijpend debuut geproduceerd door Harmony Korine dat opvalt door zijn overweldigende beeldtaal. 

Dat is ook het geval bij Sound of Falling van Mascha Schilinski, waarin we zien hoe vier generaties vrouwen over een periode van honderd jaar in dezelfde hoeve leven. De Duitse cineaste neemt de hoeve als uitgangspunt voor een sensorieel spookhuisverhaal over intergenerationeel trauma, waarin de verhaallijnen elegant zijn uitgebalanceerd.

Bi Gan pakt zijn tocht doorheen de filmgeschiedenis meditatiever aan in Resurrection, dat garant staat voor een betoverende beeldenstroom. 

Dankzij het gebruik van AI is Memory of Princess Mumbi van de Zwitsers-Keniaanse filmmaker Damien Hauser een zeer originele competitiefilm. De film speelt zich af in het jaar 2094, in een Afrika van de toekomst, waar oorlog koninkrijken liet herrijzen en technologie verdween. De film verweeft mockumentary, sci-fi-romance en AI-landschappen tot een wereld vol verlangen, humor en emotie. 

Blue Heron van Sophy Romvari brengt je met de voeten op de grond in een persoonlijk gekleurd familieportret waar tragiek nooit veraf is. Na eerder een kortfilm te hebben gedraaid over dezelfde thematiek – een uiteenrafelend gezin – levert ze nu een fijnzinnige film af die lang nazindert.

Ook in The Love that Remains van IJslands regisseur Hlynur Pálmason valt een gezin bijna geruisloos uit elkaar. Naast alledaagse elementen gebruikt meesterverteller Pálmason heel wat magische en zelfs surrealistische vondsten om zijn punt te maken. 

Een vleugje absurditeit kruidt ook The Mastermindvan Kelly Reichardt waarin een kunstdiefstal vlotjes verloopt maar het verbergen van de buit voor problemen zorgt. Kelly Reichardt situeert haar film in de jaren zeventig van de vorige eeuw en roept door haar klankband de sfeer op van een Amerika dat met een verre Vietnamoorlog wordt geconfronteerd. 

Kortfilmweekend 

Gezien het ruime aanbod van uitdagende kortfilms geven kortfilmprogrammator Michiel Philippaerts en zijn selectieteam tijdens de 52ste festivaleditie een platform aan vier in plaats van drie internationale kortfilmprogramma’s. Volgens Philippaerts bestaat het geheel uit een mooie mengeling van nieuwkomers en vaste waarden, en is er een duidelijke trend naar autofictie. “Afstuderende makers richten hun camera vaak op zichzelf en hun directe omgeving. Maar de krachtigste verhalen ontstaan wanneer die persoonlijke zoektocht zich opent naar de wereld daarbuiten. Dat levert films op die raken én betekenisvol zijn.”

Zo is de Iraanse Maryam Tafakory met haar recente kortfilm Daria’s Night Flowers voor de derde keer op rij geselecteerd. In haar films jongleert Takafory met archiefmateriaal en beelden uit andere Iraanse films. In een spel van klank en kleur heldert ze onzichtbare verhalen over haar land op.

In The Flowers Stand Silently, Witnessing gaat Theo Panagopoulos aan de slag met een zelden bekeken Schots filmarchief met Palestijnse wilde bloemen, waarna de filmmaker besluit om de beelden zich opnieuw toe te eigenen. In Control Anatomy ondervraagt Mahmoud Alhaj dan weer een oudere generatie Palestijnen die geconfronteerd is geweest met gevaren vanuit de lucht. Een experimenteel essay over de technologische evolutie van het geweld en de controle die Israël uitoefent over Gaza en het Palestijnse volk. 

Zoals gebruikelijk bevat iedere reeks een Belgische kortfilm. Van de in Parijs geboren maar in Brussel werkende Eléonore Saintagnan vertoonden we op FFG reeds Camping du lac. Dit jaar neemt ze deel aan de kortfilmcompetitie met Ver-Vert, een speelse film gebaseerd op een oud gedicht over een papegaai, de held uit een gedicht van Jean-Louis Gresset, in een klooster. 

Met zijn veelvuldig bekroonde Sun Dog is ook Dorian Jespers ons niet onbekend. Zijn jongste film Loynes is gebaseerd op de macabere Kadaversynode die in Rome plaatsvond in 897. De toenmalige paus liet het stoffelijk overschot van zijn voorganger opgraven en veroordelen. Jespers gebruikt dit als uitgangspunt om een gelijkaardige absurde rechtszaak in scène te zetten in het negentiende-eeuwse Liverpool. 

De kortfilmjury wordt dit jaar voorgezeten door de Litouwse regisseur en DoP Vytautas Katkus, die er met een poëtische en scherpzinnige blik telkens in slaagt om vervreemding en intimiteit, absurditeit en verbinding subtiel tegenover elkaar te plaatsen. Katkus houdt in Gent een Directors Talk en FFG vertoont drie kortfilms die hij regisseerde in zijn Short Film Retrospective. Daaronder Community Gardenswaarmee hij in 2019 de Award won voor beste internationale kortfilm. Naast Katkus vervoegt ook Anne Verbeure de jury. Zij verwierf met Rode Reusen Gouden Ezel een naam met faam in animatie. Het derde jurylid, Douwe Dijkstra, won in 2022 de prijs voor de beste internationale kortfilm voor Buurman Abdi, een speelse en met special-effects doorspekte reconstructie van het pijnlijke levensverhaal van Abdiwahad Ali.

Literatuur en film

Elk jaar dringen vanzelf thema’s door in de programmatie van Film Fest Gent. Dit keer vallen vooral literatuur en boekverfilmingen op, naast verhalen waarin familiebanden centraal staan.

De rol van literatuur wordt belicht in documentaires als Écrire la vie van Claire Simon, waarin scholieren het werk van Nobelprijswinnares Annie Ernaux bespreken, en The Librarians van Kim A. Snyder over boekverbanningen in de VS. Ook de documentaire Blue Road: The Edna O’Brien Story schetst het leven van de Ierse schrijfster wiens debuutroman ooit werd verbrand. In de Classics-sectie wordt Truffauts verfilming van Bradbury’s Fahrenheit 451 herontdekt, over een futuristische maatschappij waarin literatuur systematisch in vlammen opgaat. 

Daarnaast zijn er inspirerende verhalen over het schrijverschap, zoals Hoe ik per ongeluk een boek schreef (Kidsproof), Un poeta van Simon Mesa Soto (goed voor de juryprijs in de Certain Regard-sectie in Cannes) en historische boekverfilmingen als Two Prosecutors (Sergei Loznitsa) en The Disappearance of Josef Mengele (Kirill Serebrennikov). 

In Two Prosecutors wil een idealistische openbare aanklager dat gerechtigheid geschiedt ten tijde van Stalin en hij zoekt daarbij de hoogste politieke kringen op in Moskou. Hij krijgt zijn zin maar komt in een Kafkaiaanse neerwaartse spiraal terecht. Een ijzersterke film die zich in 1937 afspeelt, maar desalniettemin merkwaardig hedendaags overkomt. 

Josef Mengele was een van de meest verafschuwde oorlogsmisdadigers en werd in Auschwitz als de dokter des doods beschouwd. Na de oorlog slaagde hij erin om naar Argentinië te vluchten. Kirill Serebrennikov volgt hem op die vlucht en confronteert hem met zijn eigen demonen. 

Familiebanden 

Vervolgens bevat het programma van Film Fest Gent 2025 een twintigtal films waarin gezin of familiebanden centraal staan, met als blikvanger de Gouden Leeuw-winnaar Father Mother Sister Brother van cultregisseur Jim Jarmusch: een drieluik over vaders, moeders en kinderen in New York, Dublin en Parijs. De film is tegelijk intiem en groots opgezet, met een cast vol sterren waaronder Adam Driver, Tom Waits, Cate Blanchett en Charlotte Rampling.

Ook de Noorse Gouden Beer-winnaar Dreams (Sex Love) van Dag Johan Haugerud verkent op indringende wijze familie en identiteit. De 17-jarige Johanna wordt verliefd op haar lerares Frans en vertrouwt haar gevoelens toe aan haar dagboek. Haar moeder en grootmoeder ontdekken het, en willen het publiceren. Een gevoelige film over het op zoek gaan naar identiteit die aanleiding kan geven tot stevige gesprekken. 

In Romeria (Pelgrimage) van Carla Simón gaat Marina aan de hand van het dagboek van haar biologische moeder op zoek naar de plaats waar haar ouders leefden. Van haar familieleden krijgt ze tegenstrijdige aanwijzingen, maar het belet haar niet om de confrontatie aan te gaan met familiegeheimen.

En wat gebeurt er met een gezin wanneer een sterfgeval alle verhoudingen op scherp zet? In haar debuut Têtes Brûlées volgt Maja-Ajmia Yde Zellama de 12-jarige Eva, die na de dood van haar broer Younès moet leren omgaan met een intense, streng geritualiseerde rouwperiode. Een aangrijpend coming-of-ageverhaal dat in Berlijn een speciale vermelding kreeg. 

In Omaha, tot slot, neemt Cole Webley ons mee op roadtrip met een vader en zijn dochters, die met hun dierbaarste bezittingen op pad gaan naar een onbekende bestemming. Tegen de achtergrond van de financiële crisis van 2008 ontvouwt zich een onrustig maar ontroerend verhaal, knap vormgegeven en indrukwekkend vertolkt. Een veelbelovend debuut van een regisseur om in de gaten te houden.

Duopacks 

Uitzonderlijk is het dat filmmakers twee films voorstellen per festivaleditie. Dit jaar spelen mastersRichard Linklater en Radu Jude dit klaar. 

Bij Linklater gaat het om Blue Moon en Nouvelle Vague. Blue Moon speelt zich af aan de bar van een restaurant in New York. Even verder heeft de première plaats van de musical Oklahoma. Lorenz Hart verdrinkt zijn verdriet omdat zijn gewezen partner Oscar Hammerstein succes heeft. Een film vol melancholie en met spitse dialogen. Die vindt men ook terug in Nouvelle Vague waarin Linklater de chaotische productie van A Bout de Souffle van Jean-Luc Godard op lichtvoetige wijze reconstrueert. Die film stond niet aan de wieg van de Franse Nouvelle Vague maar staat vandaag wel te boek als het meest emblematische voorbeeld ervan.

De Roemeense regisseur Radu Jude, vaste waarde op FFG, presenteert dit jaar Kontinental ‘25 en Dracula. Kontinental ‘25, voor Jude een tussendoortje tijdens de voorbereiding van Dracula, is een satirische blik op de woningnood en andere maatschappelijke problemen in Roemenië, verteld via een gerechtsdeurwaarder in gewetensnood. In Dracula gooit Radu Jude alle remmen los. Volgens programmator en Jude-kenner Michiel Philippaerts is het “een ruwe maar speelse film over A.I., waarin Jude een parallel trekt met Dracula: een wezen dat schaamteloos rooft, leegzuigt en daarmee een nieuwe mythe creëert. Tegelijkertijd laat de film zien hoe Dracula zelf uitgroeide tot een iconisch figuur, later toegeëigend door fascisten en nationalisten om nationale grootsheid te claimen. Jude neemt hen daarbij genadeloos op de korrel.”

Films laten zich ook vaak mooi in duo bekijken. Zo hebben Blue Heron en Romería veel raakpunten: beide tonen hoe de makers hun weg vonden in de filmwereld. L’intérêt d’Adam van Laura Wandel en Second Victims van Zinnini Elkington spelen zich dan weer allebei af in een ziekenhuis waar het misloopt: Wandel focust op een verpleegster die ingrijpt, Elkington volgt de dokters die de gevolgen dragen van een vergeten routineonderzoek. De zorg om de zorg laat zich dus ook in cinema voelen.

De documentaires It’s Dorothy! van Jeffrey McHale en LIZA: A Truly Terrific Absolute True Story van Bruce David Klein ontmoeten elkaar in de figuur van Dorothy Gale uit The Wizard of Oz. Judy Garland maakte het personage onsterfelijk én tot een queersymbool – “Are you a friend of Dorothy?” was jarenlang een geheime code in de queer-gemeenschap. McHale onderzoekt de vele vertolkingen van Dorothy en Garlands blijvende invloed. Klein richt zich op Liza Minnelli, Garlands dochter, die Dorothy wel haar stem gaf in de animatiefilm Journey Back to Oz, maar zich op toneel nooit aan de rol waagde. Zijn documentaire toont vooral haar zoektocht naar een eigen identiteit, los van haar beroemde ouders. 

Tot slot hebben The Chronology of Water en slotfilm Urchin iets gemeen: het zijn debuten van acteurs achter de camera. Kristen Stewart verfilmde het gelijknamige boek, terwijl Harris Dickinson (bekend van o.a. Babygirl) zich baseerde op zijn persoonlijke ervaringen bij hulporganisaties. Zijn protagonist, de dakloze Mike, probeert te ontsnappen aan een vicieuze cirkel van ellende. De invloed van Ken Loach is voelbaar, maar net als Stewart laat Dickinson zich hier gelden als een overtuigende new voice.

Belgian Cinema Today

Ook Belgische producties maken deel uit van het programma van de 52ste editie. Naast openingsfilm Julian, L’intérêt d’Adam, Têtes Brûlées en Hair, Paper, Water, is het eveneens uitkijken naar Fantastique van Marjolijn Prins dat eerder in Locarno werd voorgesteld, waarin de 14-jarige Fanta moet kiezen tussen een circuscarrière en de zorg voor haar moeder en familie. Caroline Strubbe presenteertThe Silent Treatment, het derde luik in haar Lost Persons-trilogie: een sfeervol psychologisch drama over verbinding, schuld, vergeving en de kracht van verbeelding, met Kimke Desart opnieuw in de rol van Tess. Tot slot is er Mother van Teona Strugar Mitevska, een indringende karakterstudie van de jonge Moeder Teresa, vóór ze het katholieke icoon werd. Marijke Pinoy vertolkt een bijrol in deze Belgische coproductie met Noomi Rapace als moeder Teresa.

Serial Madness 

Naast film en filmmuziek biedt Film Fest Gent 2025 straks het platform voor twee hoogwaardige Vlaamse televisiereeksen: het zesdelige, spannende moordmysterie This is not a murder mystery en het langverwachte tweede seizoen van publiekslieveling Roomies. 

In Roomies doen tal van nieuwe gezichten hun intrede in het leven van Bibi en Ama. Het eerste seizoen leverde regisseurs Kato De Boeck en Flo Van Deuren reeds tal van prijzen, waaronder vier Ensors. Daarnaast presenteert FFG de eerste twee afleveringen van This Is Not a Murder Mystery, een zesdelige whodunnit waarin wereldberoemde kunstenaars, onder wie René Magritte, vast komen te zitten in een Engels landhuis.

25 jaar WSA

De 52ste editie viert ook de 25ste World Soundtrack Awards, met een speciale vinyl LP-box met verzameld werk en opnames van vele componisten die de voorbije kwarteeuw te gast waren. Daarnaast brengt Film Fest Gent ook een CD album uit met muziek van Debbie Wiseman en een uitgebreide heruitgave van Craig Armstrong: Music for Film – Film Fest Gents allereerste album uit 2007. De muziek wordt telkens uitgevoerd door het Brussels Philharmonic onder leiding van maestro en muziekdirecteur bij Film Fest Gent, Dirk Brossé. 

De Britse componiste Debbie Wiseman is dit jaar eregast op de World Soundtrack Awards, evenals India’s grootste levende componist A.R. Rahman, bekend van zijn score voor Slumdog Millionaire. De World Soundtrack Awards worden – in aanwezigheid van vele genomineerde componisten onder wie Volker Bertelmann, Theodore Shapiro, Camille, Andrew Wyatt, en ook de Belgische componisten Ruben De Gheselle, Vincent Cahay en Frédéric Vercheval – uitgereikt op woensdag 15 oktober, in Muziekcentrum De Bijloke. 

Tijdens het tweede filmmuziekconcert Minimalism in Motion: Glass, Nyman and Beyond (16 oktober) worden Michael Nyman en Philip Glass als pioniers en grondleggers van de minimalistische muziek geëerd met een Lifetime Achievement Award. Twee van hun erfgenamen, Emilie Levienaise-Farrouch en Martin Phipps vervolledigen de line-up. 

Naast de concerten bieden de Film Music Days een boeiende reeks workshops, ontmoetingen en panels met filmcomponisten. 

Tot slot toont Film Fest Gent ter ere van 25 jaar WSA ook de expo Carposers van filmfotograaf Kris Dewitte, voor het eerst te zien in België. Tussen 2006 en 2008 fotografeerde Dewitte 24 internationale componisten, vervat in 23 beelden, tijdens de WSA Film Music Days in Gent. Van 8 tot 19 oktober is een selectie van zijn werken te zien in het Film Fest Café op de festivalsite.

VIDEODROOM

De jaarlijkse samenwerking tussen Film Fest Gent en VIERNULVIER is ook weer deel van het festivalprogramma, met elf films voorzien van live soundtrack en twee audiovisuele projecten. Volgens Wouter Vanhaelemeesch, muziekprogrammator en VIDEODROOM-curator spelen in deze editie poëzie en koortsdroom haasje-over. 

“We dwalen van psychedelische filmgruwel naar existentiële horror vol eenzaamheid en vervreemding, en we gooien er nog een flinke scheut campy extase en vrolijk surrealisme bovenop. VIDEODROOM is een feest van herkenning en verrassing. Dankzij nieuwe en vaak radicaal andere soundtracks krijg je de kans om filmklassiekers, cultuurparels en obscure arthouse films met een fundamenteel andere blik te ervaren”, zegt Vanhaelemeesch.

Naast Paris, Texas van Wim Wenders krijgt ook Das Cabinet des Dr. Caligari van Robert Wiene een nieuwe live-score. Nederlandse luitist Jozef van Wissem levert een mix van bezwerende luit, hypnotische drones, gitaarslides en fluisterend spoken word. De legendarische cultband Xiu Xiu brengt een eigenzinnige hommage aan David Lynch’ macabere Eraserhead met een live-herinterpretatie van Alan Splets bevreemdende soundtrack. Andere klassiekers die door de VIDEODROOM-molen gaan, zijn onder meer La Coquille et le Clergyman van Germaine Dulac, Profondo Rosso van Dario Argento en Vampir Cuadecuc van Pere Portabella.

Classics 

Voor het retrospectieve luik van het festivalprogramma, Classics, presenteert curator Patrick Duynslaegher Fractured Visions: een psychedelische trip doorheen het radicale en experimentele oeuvre van de Britse regisseur Nicolas Roeg (1928-2018). 

De films van Roeg steunen op een aantal vormelijke principes: een gefragmenteerd narratief, gedurfde crosscutting, mentale landschappen, psychische constructies, enzovoort. Met zijn technisch verbluffende films geeft Roeg masterclasses in montage, kadrering, beeldcompositie, tempo en het integreren van het symbolische in het narratieve, aldus Patrick Duynslaegher in de brochure die Film Fest Gent jaarlijks over zijn retrospectieve publiceert. 

Theresa Russell, actrice, vrouw en muze van Nicolas Roeg is eregast bij deze Classics en is tevens voorzitter van de Internationale Jury. 

S.M.A.K 

In hun partnerprogramma vestigen S.M.A.K en Film Fest Gent dit jaar de aandacht op het werk van de experimentele en invloedrijke Amerikaanse filmmaker James Benning. 

Naast de nieuwe film little boy, die opgenomen is in het festivalprogramma, vertoont S.M.A.K. uit zijn uitgebreide oeuvre American Dreams: Lost and Found, gebaseerd op memorabilia van baseball legende Harry Aaron en Arthur Bremer, een moordenaar. De andere twee films dragen als titel The United States of America waarvan de eerste bestaat uit landschappen gefilmd door de voorruit van een auto en de tweede uit meer statische beelden afkomstig uit de verschillende staten van Amerika. Het geheel geeft een idee over hoe de VS geworden zijn tot wat ze zijn. 

VR van Gentse makelij

Tot slot valt op Film Fest Gent 2025 ook nog VR te zien, gemaakt door twee Gentse productiehuizen: A Long Goodbye van Kate Voet en Victor Maes en The Great Escape van Joren Vandenbroucke. A Long Goodbye toont hoe een dementerende persoon zich voelt en werd zopas in Venetië bekroond met de Achievement Prize. 

Het hele programma valt te raadplegen op www.filmfestival.be