Julie zwijgt, de eerste langspeelfilm van Leonardo Van Dijl, valt geen klein beetje op. De film werd geselecteerd voor de Semaine de la Critique-sectie in Cannes, waar hij verschillende prijzen won. En ondertussen is hij de Belgische Oscarinzending. Tegelijk gaat het om een bescheiden film, die het vooral moet hebben van zijn subtiele vertelling.

Centraal staat Julie, een jong tennistalent waarvan iedereen weet dat ze het nog ver gaat schoppen. Maar dan wordt haar coach plots op non-actief gezet. Er is ‘iets’ gebeurd, maar wat wordt niet verteld, buiten het verband met de zelfmoord van een ander tennisster. Julie, die nauwe contacten had met haar coach, wordt gevraagd om haar ervaringen met de man te delen. Dat weigert ze echter.

Narratief gebeurt er niet heel veel, maar Van Dijl schept wel een onderhuidse spanning via zijn regie, daarbij geholpen door de kaders van wonder-director of photography Nicolas Karakatsanis. De regisseur scoort ook met de casting van Tessa Van den Broeck. Dat zij echt goed kan tennissen, maakt haar personage des te geloofwaardiger.

De film heeft wel een paar zwakheden. Ruth Becquart, die meeschreef aan het scenario, en Koen De Bouw spelen mee, maar hebben amper iets te doen. Daarnaast blijft een echt sterke climax uit. Een beetje spijtig voor een film die negentig minuten lang intrigeert.

>>Klap

MeToo-drama van Belgisch scenarist-regisseur Leonardo Van Dijl over een jonge tennisbelofte die weigert te getuigen over de eventuele misstappen van haar coach. À la de documentaire Athlete A en de fictiefilm The Assistant.

Regie Leonardo Van Dijl
Cast Tessa Van den Broeck, Laurent Caron, Koen De Bouw
Speelduur 1u37
Vanaf 16 oktober in de bioscoop