Een tijdje terug presenteerde de Oostenrijkse cineast Marie Kreutzer met Corsage een feministisch portret van keizerin Elisabeth ‘Sisi’ van Oostenrijk-Hongarije (Vicky Krieps) vol anachronismen en intentionele historische ombuigingen. De Duitse regisseur Frauke Finsterwalder doet min of meer hetzelfde in Sisi & Ich. Ook haar kunnen de historische feiten gestolen worden. In plaats daarvan ligt de focus op de liefde van een groupie voor een superster om een (weinig subtiele) feministische boodschap te verkondigen.

Finsterwalder bekijkt het Sisi-verhaal vanuit het standpunt van de hofdame Irma Sztáray (Sandra Hüller), een ongehuwde hertogin van middelbare leeftijd die blij is dat ze kan ontsnappen aan haar dominante moeder als ze in Corfu opgenomen wordt in Elisabeths commune-achtige entourage vol vrouwen, eunuchachtige dienaars en homoseksuelen. Zoals prinses Diana blijkt Sisi (een uitstekend gecaste Susanne Wolff) een zeer charismatische vrouw die een onmogelijk gevecht voert tegen het keizerlijke protocol. Na enige aarzeling begint Sztáray een grenzeloze bewondering en onvoorwaardelijke liefde te koesteren voor haar.

De regisseur laat nadrukkelijk weten dat ze in Elisabeth een soort prinses Diana ziet. In een sequentie trekt de keizerin naar Engeland en logeert ze bij de zesde Earl of Spencer, de overgrootvader van Diana. Daar brengt ze met haar aparte persoonlijkheid het hoofd van een jonge stalmeester op hol. De mannelijke personages in Sisy & Ich zijn trouwens allemaal zwakkelingen en echte passie kan blijkbaar enkel tussen vrouwen bestaan.

Meer nog dan Corsage wil Sisi & Ich bekeken worden door een punkbril. Om dat nog explicieter te maken wordt de soundtrack volgestouwd met rockmuziek, uitsluitend gebracht door vrouwelijke performers. Om ten volle te kunnen genieten moet je volledig meegaan in die radicale aanpak en het nadrukkelijke feminisme. Dat niet iedereen dit zal lukken, ligt vooral aan het feit dat er weinig anders te ontdekken valt en dat de film veel te lang duurt. Die relatie tussen de groupie en de superster, het meest interessante aan deze biopic, wordt bovendien op dramatisch vlak maar half uitgewerkt en ligt helemaal bedolven onder het doorgedreven feminisme.

>>Klap

De Duitse Frauke Finsterwalder brengt in deze Sisi-biopic, bekeken vanuit de ogen van een hofdame (Sandra Hüller), een feministische punkbenadering van de laatste jaren van keizerin Elisabeth van Oostenrijk-Hongarije. Een must voor Corsage-fans.

Regie Frauke Finsterwalder
Cast Sandra Hüller, Susanne Wolff, Angela Winkler
Speelduur 2u12
Vanaf 2 augustus in de bioscoop