Een lesje Frans (en biologie): mandibules zijn kaken, van de soort die je vindt bij spinachtigen en bij insecten als mieren of lieveheersbeestjes. Hertkevers hebben er ook, zo groot dat zelfs slechtzienden ze kunnen waarnemen. Een insect dat daarentegen geen zulke knijpende kaken heeft, is een gewone vlieg. Dat beest heeft een zogenaamde proboscis, een zuigapparaat waarmee ze voedsel tot zich nemen.

Dat allemaal om te zeggen dat de titel van de Franse film Mandibules nergens op slaat, want het gaat in deze komedie net over een vlieg. Niet dat juistheid of zelfs geloofwaardigheid ook maar iets uitmaakt in deze komedie, want het insect in kwestie is zo groot als een labrador. De helden uit de film, Manu en Jean-Gab, ontdekken het schepsel in de koffer van een auto. “T’as entendu ça?” vraagt Manu wanneer ze een vreemd gezoem horen. “C’est strange, non?”

“Strange” – uitgesproken op zijn Frans – is een woord dat vaak terugkeert in Mandibules. Het is ook zeer geschikt om het oeuvre van regisseur Quentin Dupieux te omschrijven. Dit is tenslotte de man die debuteerde met de middellange film Nonfilm, over een acteur die wakker wordt tijdens de opnames van een film die hij niet begrijpt. Zijn doorbraak forceerde hij vervolgens met Rubber, een existentiële komedie over een moordzuchtige autoband.

Bij Dupieux kan alles en moet niks, wat al eens durft te resulteren in wild waaierende verhalen waar je kop noch staart aan krijgt. Wat dat betreft, valt Mandibules best mee. De film is nog steeds een aaneenrijging van absurde vondsten en halfgare ideeën, maar Dupieux houdt zich min of meer aan een rechtlijnig plot waarbij Manu en Jean-Gab het plan opvatten om de vlieg – die ze Dominique dopen – af te richten en er overvallen mee te plegen. Tussendoor belanden ze in de vakantievilla van iemand die denkt dat Manu iemand anders is.

Soms kabbelt Mandibules maar wat voort, soms stoot de film op hilarische grappen, zoals het lot van de hond en de jonge vrouw die sinds een ski-ongeval enkel nog half brullend kan praten. Die rol wordt vertolkt door Adèle Exarchopoulos (jawel, die van La vie d’Adèle) en ze gaat prompt met de film lopen. O ja, Roméo Elvis maakt hier zijn debuut als acteur, en dat doet hij niet eens zo slecht.

Allemaal zeer strange.

Klap

De Franse absurdist Quentin Dupieux (Rubber, Le daim) tekent voor een geschifte komedie over twee halvegaren die in een gestolen wagen een reusachtige vlieg aantreffen. Alsof David Lynch zijn versie van Dumb and Dumber heeft gemaakt.

Regie Quentin Dupieux
Cast David Marsais, Grégoire Ludig, Adèle Exarchopoulos
Speelduur 1u17
Vanaf 9 juni in de bioscoop