De twaalf Césarnominaties voor Roman Polanski’s J’accuse deden heel wat stof opwaaien in Frankrijk. De regisseur werd namelijk in de jaren zeventig veroordeeld voor seks met een minderjarige.

Ook de Franse actrice Adèle Haenel, die onlangs regisseur Christophe Ruggia beschuldigde van seksueel misbruik, is verontwaardigd: “Polanski eren is spuwen in het gezicht van alle slachtoffers. Het betekent dat vrouwen verkrachten blijkbaar niet zo erg is.”

J’accuse kwam al onder vuur te liggen omdat hij geselecteerd werd voor het filmfestival van Venetië, waar hij in wereldpremière ging en de Grand Jury Prize won. Volgens sommigen zou het weren van de film echter gelijk geweest zijn aan censuur.

“Dat had niks met censuur te maken, maar met de aandacht op bepaalde regisseurs vestigen,” zegt Haenel, die zelf kans maakt op een César voor haar rol in Céline Sciamma’s Portrait de la jeune fille en feu.

“Oude rijke blanke mannen kunnen trouwens op beide oren slapen, want ze bezitten alle communicatiekanalen,” vervolgt ze. “Echte censuur in Franse cinema is de manier waarop sommige mensen onzichtbaar blijven.”

Als uitzondering noemt ze Ladj Ly, de regisseur van Les misérables. “Zijn film was een groot succes, maar dat weerspiegelt de realiteit van de filmsector niet,” zegt Haenel. “Niet-blanke regisseurs blijven een minderheid en de meeste verhalen worden vanuit een blank, mannelijk en heteroseksueel standpunt verteld.”

Bron: The Playlist