Een postapocalyptische wereld vol gigantische stadstaten die zich op wielen voortbewegen en kleinere steden kapen door ze op te slokken. Origineler kan het niet, zou je denken. Maar in 1983 lanceerde Terry Gilliam al de kortfilm The Crimson Permanent Assurance als voorfilmpje van Monty Python’s The Meaning of Life. Daarin enterde een kantoor vol oude klerken de wolkenkrabber van The Very Big Corporation of America. En daar houden de déjà vu-issues van Mortal Engines niet op.

Schrijversteam Peter Jackson, Philippa Boyens en Fran Walsh (The Lord of the Rings) weten heus wel hoe ze een roman (of drie) naar het zilveren scherm moeten vertalen. Maar hun respect voor het bronmateriaal gaat vaak te ver. Zo moet je de dingen soms zo aanpassen dat je uit het vaarwater van de filmische inspiratiebronnen van de auteur blijft. In het geval van Mortal Engines vallen een aantal overeenkomsten met Star Wars: A New Hope ontzettend hard op. Reeve heeft de invloed van die film op zijn oeuvre nooit onder stoelen of banken gestoken en in een boek accepteer je dat nog, maar in een film is dat veel moeilijker. Zeker als je de voorbije jaren tientallen films zag die de Star Wars-saga plunderden.

Mortal Engines gaat van start wanneer de stadstaat Londen het dorpje van de gemaskerde Hester (Hera Hilmar) verzwelgt. Hester krijgt zo de kans om wraak te nemen op Thaddeus Valentine (Hugo Weaving), een van de machtigste mannen in Londen. Tom (Robert Sheehan), een jonge naïeveling die ervan droomt om gevechtspiloot te worden – echt waar! – kan de aanslag verijdelen, maar wordt als lastige getuige samen met Hester via de riolering uit de rijdende stad gespuwd.

Jawel, de klonen van Luke, prinses Leia en Darth Vader zijn onmiddellijk herkenbaar,  ook al vertoeven ze in een universum waar Mad Max had geleefd kunnen hebben. Op zich is dat niet zo’n immens probleem, ware het niet dat de meeste personages eerder oppervlakkig uitgewerkt zijn. Zo complex als Frodo en Aragorn waren, zo simplistisch zijn Tom en Thaddeus. Een ganse reis van 128 minuten maken met zo’n personages wordt al snel vervelend – en dan moeten de sequels nog komen.

Waar Mortal Engines wel in slaagt, is het scheppen van een spectaculaire steampunkwereld. Geen verrassing, aangezien het designteam van de Weta Workshop – toch wel de beste effectenfabriek ter wereld – alle registers hebben opengetrokken. Die visuele pracht en praal nemen echter niet weg dat je al na een half uur beseft dat de eerste tien minuten misschien nog een briljante kortfilm hadden kunnen opleveren, maar dat je nu naar een duf doorslagje zit te kijken.

>>Klap

Door Peter Jackson geproduceerde verfilming van Philip Reeves gelijknamige boek over een toekomst waarin steden mobiel zijn geworden en elkaar bestrijden op de restanten van onze planeet. Star Wars in een Mad Max-jasje.

Regie Christian Rivers
Cast Hera Hilmar, Hugo Weaving, Robert Sheehan
Speelduur 2u08
Vanaf 5 december in de bioscoop