Later deze maand lanceert regisseur Nicolas Winding Refn een website waarop liefhebbers gratis cultfilms kunnen streamen. De eerste vier films werden reeds aangekondigd: Curtis Harringtons Night Tide, Bert Williams’ The Nest of the Cuckoo Birds, Ron Ormonds The Burning Hell en Dale Berry’s Hot Thrills and Warm Chills.

“De laatste jaren heb ik bij wijze van hobby talloze oude films opgekocht en gerestaureerd,” zei Refn over het initiatief. “Ik vroeg mij af wat ik ermee zou doen en toen besefte ik dat ik ze gratis ter beschikking zou moeten stellen. Dus heb ik een website opgericht waarop ze konden gestreamd worden. Er zit geen addertje onder het gras en ik probeer niks te verkopen. De site is te nemen of te laten.”

Refn lichtte ook kort zijn keuzes toe. Night Tide, een film waarin een jonge matroos (Dennis Hopper) verliefd wordt op een vrouw die een kwaadaardige sirene zou kunnen zijn, is een heel persoonlijke film voor Refn. Hij kende Harrington namelijk en beschouwt de film als “een van de belangrijkste van de tegencultuur”.

“Hij doet mij denken aan een sprookje van Hans Christian Andersen,” zei Refn. “De film beeldt op een haast naïeve en puberale manier uit hoe het aanvoelt om verliefd te worden en geobsedeerd te zijn door iets delicaat en fragiel.”

Over The Nest of the Cuckoo Birds zei Refn dat de film een mengeling van “horror, seks en melodrama” biedt waardoor hij geobsedeerd is. “De film is een vreemd en uniek voorbeeld van een niet nader te duiden genre.”

The Burning Hell, waarin een radicale priester in debat gaat met twee christenen die niet in het concept van de hel geloven, probeert volgens Refn “zodanig agressief de bijbel te verkopen dat hij bijna een aanslag op je zintuigen is”. “De film is belachelijk en misschien wel vreselijk, maar dat maakt hem alleen maar unieker,” zei Refn. “Het is bijna een kunstinstallatie en sommige zouden het hoofdpersonage, de eerwaarde Estus Pirkle, als een voorloper van Trump beschouwen.”

Tenslotte is Hot Thrills and Warm Chills, over drie vrouwen die elkaar na lange tijd weerzien in een motel om een overval te beramen, aldus Refn een mooie illustratie van de theorie dat “kunst niet noodzakelijk van goede smaak moet getuigen”.

“Mijn fetisj voor Berry is zodanig hevig dat ik niet alleen al zijn films, maar ook al zijn kleren heb gekocht,” zei Refn. “Ik ben gefascineerd door regionale cinema met een klein budget. Zo’n films werden gemaakt door mensen die geen flauw benul hadden van wat een film moest zijn. Ze voelen aan alsof ze gemaakt werden voor mensen aan de hoek van de toog of de cafetaria verder in de straat dan voor de Amerikaanse massa.”

Bron: IndieWire