Vertigo

Een duizelingwekkende dosis cinema

Vertigo

11.03.2015

The Voices

door Tom Rouvrois

Er is niets mis met tegen je dieren praten, maar wat als ze plots antwoorden en aanzetten tot roofmoord? Dat is het opzet van dit extravagante en knotsgekke Amerikaanse regiedebuut van de Iraanse Persepolis-regisseuse Marjane Satrapi.

Hoofdpersonage in deze donkere gruwelkomedie is Jerry Hickfang, een mallotige fabrieksarbeider met het hart op de juiste plaats en een rugzak vol mentale en emotionele problemen. Hij is een eenzaat en een outsider, maar wordt desondanks toch geaccepteerd door zijn ietwat naïeve collega’s. Achter zijn sympathieke façade gaat echter een gestoord moordenaarsbrein schuil en de gesprekken die hij dagelijks voert met zijn goedwillende hond en sardonische rosse kater zetten zijn sinistere impulsen alleen maar kracht bij.

Zwarte horrorkomedies zijn geen eitje om te maken en in de verkeerde handen had dit een draak van een film kunnen zijn. Maar de speelse mix van cartooneske slapstick, morbide horror en onconventionele humor werkt wonderwel. Satrapi vertelt haar verhaal met zoveel enthousiasme en aanstekelijkheid dat je amper beseft hoe absurd de prent eigenlijk is.

Moordzuchtige katten, afgehakte hoofden in koelkasten en lichaamsdelen in Tupperwaredozen: dit is een knotsgekke film die noch te grijpen, noch te begrijpen valt – en ja, dat is een compliment. Wie had in 2007 durven denken dat het brein achter de Oscargenomineerde coming of age-animatiefilm Persepolis zich ooit zou wagen aan een surreële komische huiverfilm die voorbestemd lijkt om een cultstatus te verwerven?

Het is echter Ryan Reynolds die de luidste lofzang verdient, al is het maar omdat de arme man na een paar pijnlijke flops – herinner je The Change-Up en R.I.P.D. – ook eens een meevallertje verdient. Hij omarmt vol overgave zijn innerlijke Norman Bates en maakt van Jerry een joviale sociopaat die gruwel en charme mooi in balans weet te houden. Voor één keer staan niet zijn doordringende bruine kijkers of indrukwekkende fysiek, maar wel zijn acteertalent en komische timing in de schijnwerpers. Dankzij The Voices is Green Lantern hem bijna vergeven. Bijna.

PS: blijf ook zeker zitten tijdens de aftiteling. Reynolds en co. hebben het grootste what the fuck-moment immers tot het einde bewaard.

>> KLAP

Persepolis-regisseuse Marjane Satrapi laat haar stripverleden achter zich en zigzagt moeiteloos tussen horror en humor met deze gitzwarte huiverkomedie waarin Hollywoodhunk Ryan Reynolds schittert als een moordzuchtige Dr. Dolittle.

Regie Marjane Satrapi
Cast Ryan Reynolds, Gemma Arterton
Speelduur 1u43
Vanaf 11 maart in de bioscoop

@TomRouvrois