Vertigo

Een duizelingwekkende dosis cinema

Vertigo

05.04.2017

Recensie Orpheline

door Steven Tuffin

Midden jaren 70 zat de Spaanse maestro Luis Buñuel met een probleem. Het lukte hem maar niet deftig samen te werken met Maria Schneider, de Franse actrice die hij gekozen had voor de hoofdrol in zijn film Cet objet obscur du désir. Exit Schneider, enter Carole Bouquet én Ángela Molina, die op verschillende momenten in de film hetzelfde personage spelen. Een opmerkelijke ingreep die nog eens werkte ook.

40 jaar later probeert de Franse cineast Arnaud des Pallières iets gelijkaardigs maar met veel minder opwindend resultaat. Na een intro in een vrouwengevangenis stelt Orpheline ons voor aan Renée (gespeeld door Adèle Haenel), professioneel geliefd als lerares, privé geliefd door de trouwe Darius. Weet die laatste veel dat zijn lief in werkelijkheid Karine heet en gezocht wordt wegens een misdaad die ze ooit pleegde. Met haar minnares nog wel.

En dat is pas het begin van dit verhaal, dat zich langs allerlei enigmatische bochten slingert en ook nog eens teruggaat in de tijd. Vier keer maakt Orpheline een tijdsprong: telkens zonder aankondiging en telkens krijgen we een jonger hoofdpersonage voorgeschoteld. Niks mis met een gedurfde of experimentele structuur, maar de manier waarop des Pallières het aanpakt, is zo verwarrend dat het naar moedwillige gewichtigheid proeft.

“Door zich niets aan te trekken van fysieke gelijkenissen zegt de film dat iedereen verschillende personen in zich heeft”, legt Adèle Haenel uit in Vertigo #31. Allemaal goed en wel, maar die insteek maakt Orpheline niet meeslepender of overtuigender. In de afzonderlijke episodes ontstaat er soms iets als een intrigerende sfeer, vooral bij de jongere versies van de hoofdfiguur. Maar aan het eind van de rit blijf je achter met een mooie woorden, maar weinig inhoud.

>>KLAP

Michael Koolhaas-regisseur Arnaud des Pallères buigt zich in dit drama over vier periodes uit het leven van een vrouw die de gevolgen moet dragen van een paar ongelukkige beslissingen. Een versie van Girls maar dan zonder de humor en mét een verknipte structuur.

Regie Arnaud des Pallières
Cast Adèle Haenel, Adèle Exarchopoulos, Solène Rigot
Speelduur 1u51
Vanaf 5 april in de bioscoop